31 sierpnia 1947 r., w więzieniu mokotowskim w Warszawie, straceni zostali mjr. Władysław Dybowski – działacz Organizacji Polskiej i oficer NSZ, oraz jego syn Konrad - w czasie okupacji żołnierz AK. Komunistyczny sąd oskarżył ich o działalność przeciwko władzy ludowej i szpiegostwo. Wyroki unieważniono w 1993 r.
Władysław Dybowski urodził się 17 maja 1892 r. w Warszawie. Po zdaniu matury w szkole realnej, w latach 1912-1917 studiował w Kijowskim Instytucie Handlowym. Wiosną 1917 r. zmobilizowany do armii rosyjskiej, trafił do Kijowskiej Szkoły Wojennej z przydziałem do 4. Pułku Strzelców Polskich, z którym walczył na froncie austriackim.
Od sierpnia 1917 r. w Korpusie Wschodnim gen. J. Dowbór-Muśnickiego, brał udział w walkach z Niemcami jako dowódca kompanii i adiutant pułku. Gdy korpus został zlikwidowany, przedarł się do Rumunii. Po powrocie do Polski osiadł w Stanisławowie.
